درباره آب سیاه (گلوکوم)

آب سیاه یکی از علل اصلی نابینایی دائمی است که بیش از 12 میلیون نفر در سراسر جهان به آن دچار هستند. در فرد مبتلا به گلوکوم، فشار مایع درون چشم افزایش می‌یابد و چشم آسیب می‌بیند. علائم این بیماری متفاوت است، اما می‌تواند شامل از دست دادن بینایی محیطی، تاری ناگهانی و درد چشم باشد. از آنجا که آب سیاه به صورت آهسته و تدریجی صورت می‌گیرد، بسیاری از مردم نمی‌دانند که بینایی آنها رو به وخامت نهاده و هنگامی متوجه قضیه می‌شوند که خیلی دیر شده است. اگر گلوکوم درمان نشود، گسترش یافته و بینایی را به طور کامل از بین می‌برد. خوشبختانه با رعایت صحیح بهداشت چشم می‌توان از ابتلا به این بیماری جلوگیری کرد. معاینه غربالی (Screening) بخش مهمی از معاینه منظم چشم به شمار می‌رود‌ اما در عین حال باید از حقایق و روش‌های پیشگیرانه‌ی بهداشت چشم نیز آگاهی داشت.

 

چه کسانی در معرض خطر هستند؟

هر کسی ممکن است به آب سیاه دچار شود، اما احتمال ابتلا به این بیماری در برخی افراد بیشتر است. با افزایش سن، به ویژه بالای 40 سالگی، خطر ابتلا به آب سیاه افزایش می‌یابد. همچنین افرادی که دچار فشار بالای چشم هستند در معرض خطر بیشتری قرار دارند. دیابت، نزدیک‌بینی، فشار خون بالا، نژاد یا قومیت یا جنسیت نیز می‌تواند خطر ابتلا را افزایش دهد. همچنین پزشک شما ممکن است سابقه خانوادگی‌تان در ابتلا به گلوکوم را بررسی کند چرا که عوامل مؤثر ارثی نیز دخیل هستند.

آب سیاه چیست؟

عصب بینایی اطلاعات بصری را از چشم به مغز انتقال می‌دهد. آب سیاه فشار بیشتری بر عصب بینایی وارد می‌آورد. این فشار اضافی باعث می‌شود عصب بینایی آسیب دیده و دید محیطی رو به وخامت گذارد. بسیاری از افراد متوجه از دست دادن تدریجی بینایی خود نیستند، تا زمانی که بینایی آنها به شدت کاهش یابد. با گذشت زمان، آب سیاه از دید مرکزی شما می‌کاهد و در نهایت، کوری دائمی پیش می‌آید. انواع دیگر این بیماری که شیوع کمتری دارند به سرعت اتفاق می‌افتد و ممکن است در یک چشم رخ دهد. نکته حائز اهمیت این است که از دست دادن بینایی ناشی از گلوکوم برگشت‌ناپذیر است، بنابراین شناسایی و درمان به موقع برای درمان این بیماری اهمیت بسیاری دارد. 

 

آب سیاه چگونه درمان می‌شود؟

به طور کلی، بسیاری از بیماران مبتلا به گلوکوم می‌توانند با استفاده روزانه از قطره‌های چشمی، علائم آن را کاهش دهند و جلوی پیشرفت بیماری را بگیرند. اگر چه هیچ درمانی برای گلوکوم وجود ندارد، ولی دارو می‌تواند با کاهش تولید مایع یا افزایش خروج مایع، فشار چشم را کم کرده و از تضعیف بیشتر بینایی جلوگیری نماید.

در برخی موارد، دارو نمی‌تواند به اندازه کافی فشار چشم ناشی از گلوکوم را کاهش دهد. در این شرایط، لیزر یا درمان جراحی ممکن است مانع پیشرفت بیماری شود. اگر احتمال می‌دهید که در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارید، بهترین راه این است که با پزشک خود صحبت کنید.