حقایقی درباره تماس چشمی

آیا می‌دانید وقتی شما برای اولین بار کسی را ملاقات می‌کنید زمان برقراری تماس چشمی، بسته به رنگ چشم طرف مقابل، حدوداً 4 ثانیه است؟ تماس چشمی در ارتباطات با دیگران و نیز در برقراری ارتباط با نوزادان حائز اهمیت است. Forbes.com مقاله جالبی در مورد قدرت تماس چشمی نوشته و برخی حقایق را در این مورد فهرست کرده است. در ادامه بخوانید:

·         تماس چشمی پدیدآورنده یک حس قدرتمند و ناخودآگاه از ارتباط است که این حس حتی به تصاویر یا نقاشی‌هایی که از چشم کشیده شده نیز تسری می‌یابد. پژوهشگران دانشگاه کورنل (Cornell) تصویر یک خرگوش کارتونی که بر روی جعبه غلات Trix بود را دستکاری کردند و حالت‌های خرگوش را تغییر دادند. آنها از چند فرد بزرگسال خواستند یکی از جعبه‌ها را انتخاب کنند. محققین همان طور که انتظار داشتند، متوجه شدند آن جعبه‌ای که خرگوش به طور مستقیم به فرد نگاه می‌کند، بیش از دیگر جعبه‌هایی که بر آن، خرگوش به مشتری نگاه نمی‌کند انتخاب شده است.

·         هنگامی که ما درباره یک موضوع شرم‌آور صحبت می‌کنیم، یا زمانی که غمگین یا افسرده هستیم، و یا به هنگام سخن گفتن از افکار درونی و احساسات، تماس چشمی ما کاهش می‌یابد.

·         ما در مواجهه با افرادی که دوست داریم و تحسین می‌کنیم یا کسانی که بر ما قدرت دارند، تماس چشمی خود را افزایش می‌دهیم. در مکالمات پرتنش یا صمیمانه، ما به طور طبیعی اغلب به طرف مقابل‌مان نگاه می‌کنیم و مدت زمان طولانی‌تری به او خیره می‌شویم. در واقع ما ارتباطات را بر اساس مقدار تماس چشمی که رد و بدل می‌شود می‌سنجیم و محک می‌زنیم: هر چه تماس چشمی بیشتر باشد، رابطه نزدیک‌تر و صمیمانه‌تر است.

·         زنان بیش از مردان به کسی که در حال صحبت با او هستند نگاه می‌کنند. یکی از دلایل این موضوع آن است که زنان ارتباطات چهره به چهره را ترجیح می‌دهند در حالی که مردان به هنگام گفتگو در کنار مخاطب می‌ایستند و گپ‌وگفت می‌کنند.

·         ما از تماس چشمی در آسانسور، مترو، اتوبوس و قطارهای شلوغ اجتناب می‌ورزیم. در آسانسورها ما رو به سمت در می‌کنیم، و در دیگر موارد به تلفن هوشمندمان خیره می‌شویم، زیرا این کار به ما کمک می‌کند که ناامنی و تجاوز به فضای شخصی‌مان را مدیریت کنیم. پیشخدمت‌ها ممکن است از ارتباط چشمی با مشتریان بپرهیزند تا این پیغام را به آنها برسانند که «من سرم بسیار شلوغ است و نمی‌توانم الان در خدمت شما باشم». کارمندان اغلب هنگامی که مورد پرسش زیرکانه رئیس خود قرار می‌گیرند یا در زمانی که گویی رئیس به دنبال داوطلبی است که سوالش را از او بپرسد، اغلب نگاه خود را به پایین می‌دوزند.

·         بزرگترین افسانه زبان بدن درباره دروغگوها این است که آنها از برقراری ارتباط چشمی اجتناب می‌کنند؛ در حالی که برخی دروغگوها (معمولاً کودکان) حس می‌کنند که وقتی به طور مستقیم به شما می‌نگرند دروغگویی کار دشواری است. بسیاری از دروغگوها به ویژه دروغگوهای جسور و بی‌پروا، در واقع با برقراری تماس چشمی بسیار طولانی و زل زدن بیش از حد، می‌خواهند «ثابت کنند» که در حال دروغ گفتن نیستند.

·         اگر یک سخنران به هنگام صحبت کردن، با جنب و جوش به دنبال برقراری ارتباط چشمی باشد، او را فردی قابل اعتمادتر، با اعتماد به نفس و شایسته به شمار می‌آورند.

علت این که تماس چشمی تا این حد قدرتمند می‌باشد، آن است که این موضوع با اولین الگوهای بقای انسان ارتباط دارد. آن دسته از کودکانی که می‌توانند تماس چشمی داشته و آن را استمرار بخشند، و به دنبال آن نگاه‌ها را به سمت خود جلب کنند، شانس این که تغذیه شوند و مورد مراقبت قرار گیرند بسیار بالاست. امروزه، نوزادان به طور غریزی چشمان خود را بر مراقبین‌شان قفل می‌کنند. قدرت این تماس چشمی کودکانه، تاثیر خود را بر ذهن بزرگسالان حفظ می‌کند. صرف‌نظر از این که آیا نگاه‌های بی‌ثبات (shifty-eyed) گناه است و آیا چشمان گشاده (wide-eyed) از بی‌گناهی فرد خبر می‌دهد یا خیر، ما به طور خودکار سیگنال‌هایی را که در وقت نگریستن به چشمان یکدیگر، ارسال می‌کنیم و دریافت می‌نماییم بسیار مهم می‌شماریم. 

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره این مقاله، اینجا را کلیک کنید.